Boşvermişlik mi Toplumsal Diriliş mi?

Genel manada benim yaşımda olanlar ucu ucuna kurtulan son nesil neyin ne olduğunu anlayabilecek kadar sanırım, 2-3 yaş küçük gençlere bakıyorum ya amerikan çakması dizilere özenen lakait bir hayat tarzı yaşıyorlar ya da mafyavari ruh haline giriyorlar. Toplumsal duyarsızlık popüler bir durum haline gelmiş, iyi insanlarla alay edilir algısı oluşturulmuş. İnsanlara yardımcı olmanın ulvi durumundan bihaber kalınmış.

Toplumdaki sorunları çözmeye çalışan, toplumsal duyarlılığı, iyilik yapmayı yaymak isteyen insanların zayıf olmak gibi, genel olarak gününü rahat geçirmek gibi bir lüksü yoktur. Düzgün insanlar rahatından, kibrinden taviz vermedikçe, düzgün insanlar güçlü olmadıkça haklı olan, masum olan hep ezilecek.

Bunun farkında olan birçok büyüğümüz var biz, farkında olan gençler olarak, amacımız bunları onlara öğretmek değil, bunları yapabilmek için onların yol göstericiliğine, tecrübelerine, desteğine ihtiyacımız var çünkü doğru olup karşısında durduğumuz yanlışlar ve yanlış kişiler bizden güçlü olduğunda bu dava yere düşer...

Her zaman akıllı ve vicdanlı hareket etmek , kötülüğe her zaman hazırlıklı olmak ve çelik gibi bir iradeyle karşılık vermek gerekir. Her zaman okumak ve bundan zevk alır hale gelmek gerekir. Okunan bir masaldan da saçma bir yorumdan da bir ders çıkarmak gerekir.

Siyaset, müzik, bilim vb. hiçbir konu için benim işim değil benim alanım değil dememek her konuda bilgi sahibi olup fikir yürütebilecek derecede kendimizi eğitmek gerekir. Ancak bu şekilde karşılaştığımız olaylar tüm yönleriyle anlayıp değerlendirme şansına sahip olabiliriz.

Bilmek ama bilmişlik yapmamak, dik durmak ama diklenmemek temel duruşumuz olmalıdır.

Vatan için ölmek kolay biraz gözünü karartıp ölürsün, peki bu vatana ne kazandırır? Eğer cesaretin varsa ölüm gelene kadar bu vatanın sevinci kadar acılarına da katlanmak, acıyı ortadan kaldırmak için çalışman gerekir.

Duygularımı anlatan iki şiirden alıntı yapmak istiyorum;

Mehmedim sevinin başlar yüksekte
Ölsek de sevinin eve dönsek de
Sanma bu tekerlek kalır tümsekte
Yarın elbet elbet bizimdir
Gün doğmuş gün batmış ebed bizimdir.

Necip Fazıl Kısakürek

Yüreklerin kulakları sağır...
Hava kurşun gibi ağır...

Ben diyorum ki ona:
— Kül olayım Kerem gibi yana yana.
Ben yanmasam sen yanmasan biz yanmasak,
nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa..

Nazım Hikmet